Stanisław Noakowski – (ur. 26 marca 1867 r. w Nieszawie, zm. 1 października 1928 r. w Warszawie) - architekt, malarz, rysownik, historyk sztuki. Uczył się najpierw w szkole realnej we Włocławku (1877-1884) - jego nauczycielem rysunku był Ludwik Bouchard, malarz, krytyk artystyczny i pisarz o sztuce - a później w gimnazjum w Łowiczu (1884-1886).

Studiował architekturę na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (1886-1894). W 1895 jako stypendysta Akademii odbył podróż po Europie. Studia - łącznie z wyjazdami na stypendia zagraniczne - zajęły mu 12 lat, do roku 1898. Tuż po otrzymaniu dyplomu rozpoczął starania o stanowisko wykładowcy na Politechnice Warszawskiej, jednak bezskutecznie. Został więc w Rosji i zajął się nauczaniem.

W latach 1899-1918 wykładał historię sztuki i kompozycję w Moskwie. Od 1915 roku członek Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, w 1918 r. powołany do Moskiewskiego Kolegium Plastycznego. W Rosji spędził 20 lat. Profesurę na Politechnice otrzymał dopiero w roku 1919 i został jednym z najpopularniejszych i najbardziej cenionych wykładowców. Przez trzy lata był dziekanem Wydziału Architektury. Uczył historii architektury nowożytnej.