Gra w Kapsle była niezwykle popularna wśród dzieci w latach 70. oraz 80. XX wieku. Miała ona formę wyścigów i polegała na poprowadzeniu kapsla poprzez jego pstrykniecie palcem po wyznaczonej trasie. Była ona zwykle rysowana kredą na asfalcie lub rysowana stopą na piasku. Bardziej ekstremalne tory prowadzone były po krawężnikach. Trasa zwykle zawierała wile zakrętów i utrudnień w formie leżących patyków, zagłębień w ziemi itp. Im było trudniej, tym ciekawiej!

Każdy kapsel (od butelki po oranżadzie lub piwie) w wewnętrznej stronie miał namalowana flagę państwa biorąco udział w emitowanym w tym czasie w TV Wyścigu Pokoju. Flagi podklejane były plasteliną, zalewane woskiem lub przyciskane z wierzchu płytką przezroczystego tworzywa lub sztywnej folii.

Zestawy flag były niekiedy drukowane w magazynach młodzieżowych, zwykle jednak młodzi gracze rysowali flagi sami, ewentualnie wycinali je z Encyklopedii PWN lub atlasów geograficznych. Na kapslach wyściełanych gumą oznaczenia gracza lub flagi rysowało się również kolorowymi długopisami.

Gra polegała na naprzemiennym pstrykaniu w swój kapsel. Wygrywał ten, którego kapsel wpadł pierwszy na metę. Wypadnięcie kapsla poza wyznaczoną trasę było karane cofnięciem ruchu. Z tego powodu przewagę miały kapsle dodatkowo obciążone, trudniej wpadające w niekontrolowane toczenie. Najlepsi gracze potrafili z kapslami czynić cuda np. ustawiając je w formę tzw. rowerka, gdy turlał się on po krawędzi, dzięki czemu mógł pokonać znacznie większą odległość.

Jest wiele odmian gry w kapsle.

• Rzut – gracze rzucają kolejno kapsle w stronę ściany. Czyj kapsel będzie bliżej ściany, ten wygrywa i zabiera innym graczom po kapslu.
• Zbijak – polega na trafianiu kapsli przeciwnika swoimi lub wybijaniu z ustalonego obszaru gry.
• Wyścig zwany dawniej również wyścigiem pokoju
• Piłka nożna – są dwie drużyny. Wyznacza się jednego kapsla jako piłkę, piłkarze pstrykają w piłkę, by ta trafiła do bramki przeciwnika. Nie ma bramkarzy.